Jędrzej Śniadecki
(1768 – 1838), pseud. Filozoficzny Próżniak Wileński; J. Ś.; Sotwaros; Szlachcic na łopacie; Uważnicki Bogumił, szlachcic oszmiański; Włóczęga Guliwer
Mój syn na doktora za głupi. Ale będzie dobrym marszałkiem szlachty.
Józef Edward Abramowski
(1868 – 1918)
Wolność człowieka – jest to wolność bycia sobą, rozwijanie swego typu przyrodzonego, nie zaś tego, który ktoś uzna za wyższy, doskonalszy lub użyteczniejszy.
Józef Lompa
(1797 – 1863)
Bronić co jest rodzinnego, kochać to nad własne życie, obce poznawać, ale nie wytępiać, jest obowiązkiem każdego człowieka, każdego narodu, który do moralnego przekonania względem siebie samego i przeznaczenia swego dostąpił.
Julian Ursyn Niemcewicz
(1758 – 1841)
Ja, co nigdy nie czytam lub przynajmniej mało,
Wiem, że tak jest najlepiej, jak przedtem bywało.
Karol Libelt
(1807 – 1875)
Bez bytu politycznego nie ma państwa, ale bez bytu politycznego jest ojczyzna, i ta to ogromna jest różnica między ojczyzną i państwem.
Karol Miarka
(1825 – 1882)
Dyalekt wieśniaka naszego jest to język prawo-polski z czasów królów Zygmuntów.
Karol Szymanowski
(1882 – 1937)
Fatalnie jest już w tak młodym wieku skomponować swoją IX Symfonię.
Konstanty Damrot
(1841 – 1895), pseud. Czesław Lubiński
Śląsku mój! - Słowo cudnego uroku.
-Ojczyzno! - Węźle uczuć tajemniczy.
Łukasz Górnicki
(1527 – 1603)
Cokolwiek jest dobrego a użytecznego, to każda rzecz ta ma i piękność w sobie.
Mikołaj Rej
(1505 – 1569)
Bo zawżdy ci więcej jedzą, którzy bliżej misy siedzą.
Mikołaj Sęp Szarzyński
(ok. 1550 – 1581)
I niemiłować ciężko, i miłować
Nędzna pociecha...
Narcyza Żmichowska
(1819 – 1876), pseud. Gabryella
To jest nie do uwierzenia, jak w źle dobranym małżeństwie kobieta marnuje wszelką ducha swego potęgę, wszelkie zdolności i wszelki ku lepszemu popęd.
Stanisław Staszic
(1755 – 1826), pseud. Pisarz „Uwag nad życiem Jana Zamoyskiego”; S.; Zakordonowy obywatel pruski
Gdy Polacy będą umieć siebie samych cenić w domu, będą ich cenić i za granicą.
Stanisław Wyspiański
(1869 – 1907)
Musimy zrobić coś, co by od nas zależało, zważywszy, że dzieje się tak dużo, co nie należy do nikogo.
Stefan Jaracz
(1883 – 1945)
Jestem wyznawcą idei takiego teatru, który byłby jednocześnie czynnikiem wychowawczym, ale nic nie traciłby na swojej wartości widowiskowo-scenicznej.
Stefan Żeromski
(1864 – 1925), pseud. Maurycy Zych, Józef Katerla, Stefan Iksmoreż
Gdybyś kiedy we śnie poczuła, że oczy moje już nie patrzą na ciebie z miłością, wiedz, żem żyć przestał.
Stefania Sempołowska
(1869 – 1944)
Szkoła jak życie — nie zatrzymuje się, a każdy dzień jej pracy odbija się echem w przyszłości.